ყოველი ნაგავის მოწევას ვამართლებ

რადგან ქუჩაში მხოლოდ ეს ამართლებს

თითქოს სითხე ამ ცხოვრებას მიმადლებს

და უსინათლო გზას მარად მინათებს

კაიფში ყოფნაა ცხოვრების არსი

რადგან ყოველ ღამე წამალთან მაქვს ვალსი

აგერ ღამის თორმეტიც გამხდარა

წამლის სურვილიც ადრე ამდგარა

ბნელი ქუჩები მარტის ამარა

თითქოს მთვარემა ღამე მახარა

ისევ დუღდება ძარღვებში სისხლი

გონებაში დგება მშვიდი ნისლი

თითქოს ყოველგვარ ტკივილს ვიხსნი

თითქოს წამალი სიწმინდეს მიხსნის.