მეწვია, გულში კვნესა ვიგრძენი
მომადგა ისევ მუზა წყეული
მიქრის თავში აზრი ეული
გულშიც აღარ მყავს სიმწრის გრძნეული
ჩუმად გავქცერი ქუჩას სნეული
მივაწერ სიტყვებს ნუგეშით ქცეული
ღამეს რომელიც აღარ თენდება
მთვარის შუქზე ავდგები გავქრები
მზესთან ერთად გაჩუქებ ზეცას
ბედისწერას ხომ ცხოვრება  თესავს

თითებზე ალერსში გავახვევ დღეებს
და ერთ წერილში მოვაქცევ სევდებს